دلایل ناکارآمدی روش‌های سنتی زبان‌آموزی
دلایل ناکارآمدی روش‌های سنتی زبان‌آموزی چی هستن؟
از ابتدای آموزش زبان تا امروز روش‌های مختلفی برای آموزش معرفی شدن که هرکدوم در زمان خودش به نحوی موفق بوده. روش‌هایی مانند Grammar-Translation, Direct method, Audio-Lingualism, 3P, TPR, CLT, TBLT و سایر روش‌ها که هرکدوم به نحوی تونستن روش قبلی خودشون رو کامل کنن. اما نکته‌ای که هیچ‌کدوم از این روش ها نتونستن جوابی واسش پیدا کنن این بود که هیچ مقیاس درستی برای تعیین مقدار پیشرفت ارایه نشد.
به عبارت دیگه سیستمی برای اندازه‌گیری دقیق میزان پیشرفت زبان‌آموز وجود نداره. اگر زبان‌آموزی از معلم خودش بپرسه که پیشرفت من تا الان چقدر بوده معلمش نمی‌تونه بهش یه مقیاس درستی بده. چون روش‌های سنتی قابل اندازه‌گیری نیستن.
چند نفر رو می‌شناسین که الان چند ساله کلاس زبان می‌رن اما هنوز هم اون‌جور که باید و شاید از دانش خودشون تو این زمینه راضی نیستن؟
دلیل این همه نارضایتی خیلی مشخصه. یکی اینه که زبان‌آموز خسته میشه از این همه کلاسی که می‌ره.
دوم اینه که زبان‌آموز تا یه سطحی به یه موسسه‌ای می‌ره اما بعد به پیشنهاد دوستی، آشنایی یا کس دیگه‌ای می‌ره یه موسسه‌ی دیگه و در کمال تعجب می‌بینه که سطح جدیدش تو این موسسه با موسسه‌ی قبلی‌ای که می‌رفته فرق می‌کنه. بعد با خودش فکر می‌کنه مگه سیستم مشخصی برای تعیین سطح وجود نداره؟
اینجاست که کم‌کم به قول معروف با باگ‌های این روش آموزش آشنا میشه و دلسرد میشه از یادگیری.
دلیل بعدی همون‌طور که قبلاً گفتیم، نبود مقیاس مناسب و دقیق برای اندازه‌گیریِ میزانِ پیشرفته. زبان‌آموز هیچ‌وقت به طور دقیق نمی‌دونه که چه‌قدر پیشرفت کرده. وقتی که سطح واقعی زبان‌آموز مشخص نباشه، هم میزان پیشرفت به صورت دقیق مشخص نمی‌شه. هم حدود زمان مورد نیاز برای رسیدن به سطح مورد نیاز جهت دریافت مدرک امتحانی با نمره‌ی مشخص ممکن نمی‌شه.
مقیاس عمومی سطح دانش زبان چیه؟
قبل از اینکه بخوایم در مورد سرعت پیشرفت بگیم، اول باید مشخص کنیم که سطح واقعی زبان‌آموز چیه و اصلاً از کجا مشخص میشه. چارچوب اروپایی مشترک مرجع: (Common European Framework of Reference) که به‌اختصار CEFR گفته میشه، راهنماییه که برای توصیف دستاوردهای زبان‌آموزان زبان‌های خارجی تو اروپا و کشورهای دیگه به‌کار گرفته میشه.
هدف از ایجاد CEFR ایجاد یک چهارچوب مشترک و استاندارد برای اندازه‌گیری مهارت و دانش زبانی افراده. این چهارچوب به سازمان‌ها و موسسات مختلف کمک می‌کنه که بدون نیاز سنجش مجدد از توانایی‌های زبانی افراد (مخصوصاً مهاجرین و درخواست‌کنندگان تحصیلی) مطلع شن.
چقدر زمان و آموزش برای یادگیری نیازه؟
براساس تحقیقات CEFR حداقل ساعات درسی به منظور فراگیری زبان انگلیسی از سطح مقدماتی به سطح پیشرفته حدود ۱۲۰۰ ساعته. با در نظر گرفتن هر جلسه‌ی کلاس به مدت ۱٫۵ ساعت چیزی حدود ۸۰۰ جلسه نیازه و اگر هر هفته ۳ جلسه کلاس برگزار بشه، چیزی حدود ۵٫۵ سال زمان نیازه تا به این مرحله برسیم. اما «دلانژ» با نوآوری در تدریس این زمان رو به حدود کمتر از یک ششم کاهش داده.
CEFR چیه؟
بد نیست بدونین که CEFR یک استاندارد بین‌المللی برای توصیف سطح زبان است. این استاندارد شامل ۶ سطح به ترتیب A1, A2, B1, B2, C1, C2 است که از لحاظ دانش عمومی زبان (General English) سطوح A1 و A2 به عنوان Basic User و B1 و B2 به عنوان Intermediate User و C1 و C2 به عنوان Proficient User معرفی می‌شن. در آزمون آیلتس هم سطح B1 به معنای نمره‌ی ۳٫۵ تا ۵ و B2 5 تا ۶٫۵ و C1 6.5 تا ۸ و C2 به معنای نمره‌ی ۹ است.
«دلانژ» با به‌کارگیری روش Macro به جای Micro می‌تونه سطح واقعی شما را از نظر استاندارد CEFR مشخص کنه و با ارائه‌ی برنامه‌ی کامل و دقیق مدت زمان واقعی رسیدن به سطح مورد نظر رو مشخص کنه.
